bekendmaken
Dutch edit
Etymology edit
From bekend + maken, cf. German bekanntmachen.
Pronunciation edit
Verb edit
bekendmaken
- (transitive) to announce, to make known
- (transitive) to denounce
Inflection edit
| Inflection of bekendmaken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bekendmaken | |||
| past singular | maakte bekend | |||
| past participle | bekendgemaakt | |||
| infinitive | bekendmaken | |||
| gerund | bekendmaken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | maak bekend | maakte bekend | bekendmaak | bekendmaakte |
| 2nd person sing. (jij) | maakt bekend | maakte bekend | bekendmaakt | bekendmaakte |
| 2nd person sing. (u) | maakt bekend | maakte bekend | bekendmaakt | bekendmaakte |
| 2nd person sing. (gij) | maakt bekend | maakte bekend | bekendmaakt | bekendmaakte |
| 3rd person singular | maakt bekend | maakte bekend | bekendmaakt | bekendmaakte |
| plural | maken bekend | maakten bekend | bekendmaken | bekendmaakten |
| subjunctive sing.1 | make bekend | maakte bekend | bekendmake | bekendmaakte |
| subjunctive plur.1 | maken bekend | maakten bekend | bekendmaken | bekendmaakten |
| imperative sing. | maak bekend | |||
| imperative plur.1 | maakt bekend | |||
| participles | bekendmakend | bekendgemaakt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms edit
Descendants edit
- Negerhollands: maak bekent