belenen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch belênen. Equivalent to be- + lenen.
Pronunciation edit
Verb edit
belenen
- (transitive) to pledge, to impawn
- (transitive, historical) to enfeoff
Inflection edit
Inflection of belenen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | belenen | |||
past singular | beleende | |||
past participle | beleend | |||
infinitive | belenen | |||
gerund | belenen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | beleen | beleende | ||
2nd person sing. (jij) | beleent | beleende | ||
2nd person sing. (u) | beleent | beleende | ||
2nd person sing. (gij) | beleent | beleende | ||
3rd person singular | beleent | beleende | ||
plural | belenen | beleenden | ||
subjunctive sing.1 | belene | beleende | ||
subjunctive plur.1 | belenen | beleenden | ||
imperative sing. | beleen | |||
imperative plur.1 | beleent | |||
participles | belenend | beleend | ||
1) Archaic. |