Dutch edit

Etymology edit

From Middle Dutch belênen. Equivalent to be- +‎ lenen.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /bəˈleːnə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: be‧le‧nen
  • Rhymes: -eːnən

Verb edit

belenen

  1. (transitive) to pledge, to impawn
  2. (transitive, historical) to enfeoff

Inflection edit

Inflection of belenen (weak, prefixed)
infinitive belenen
past singular beleende
past participle beleend
infinitive belenen
gerund belenen n
present tense past tense
1st person singular beleen beleende
2nd person sing. (jij) beleent beleende
2nd person sing. (u) beleent beleende
2nd person sing. (gij) beleent beleende
3rd person singular beleent beleende
plural belenen beleenden
subjunctive sing.1 belene beleende
subjunctive plur.1 belenen beleenden
imperative sing. beleen
imperative plur.1 beleent
participles belenend beleend
1) Archaic.

Derived terms edit