belikken
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch belicken, belecken. Equivalent to be- + likken.
Pronunciation edit
Verb edit
belikken
- (transitive, uncommon) to lick
Inflection edit
Inflection of belikken (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | belikken | |||
past singular | belikte | |||
past participle | belikt | |||
infinitive | belikken | |||
gerund | belikken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | belik | belikte | ||
2nd person sing. (jij) | belikt | belikte | ||
2nd person sing. (u) | belikt | belikte | ||
2nd person sing. (gij) | belikt | belikte | ||
3rd person singular | belikt | belikte | ||
plural | belikken | belikten | ||
subjunctive sing.1 | belikke | belikte | ||
subjunctive plur.1 | belikken | belikten | ||
imperative sing. | belik | |||
imperative plur.1 | belikt | |||
participles | belikkend | belikt | ||
1) Archaic. |