bemachtigen
See also: bemächtigen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch bemachtigen. Equivalent to macht + be- -igen.
Pronunciation edit
Verb edit
bemachtigen
- (transitive) to acquire with difficulty
- (transitive, archaic) to subdue, to overpower
- (transitive, obsolete) to empower, to give power to
Inflection edit
Inflection of bemachtigen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bemachtigen | |||
past singular | bemachtigde | |||
past participle | bemachtigd | |||
infinitive | bemachtigen | |||
gerund | bemachtigen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bemachtig | bemachtigde | ||
2nd person sing. (jij) | bemachtigt | bemachtigde | ||
2nd person sing. (u) | bemachtigt | bemachtigde | ||
2nd person sing. (gij) | bemachtigt | bemachtigde | ||
3rd person singular | bemachtigt | bemachtigde | ||
plural | bemachtigen | bemachtigden | ||
subjunctive sing.1 | bemachtige | bemachtigde | ||
subjunctive plur.1 | bemachtigen | bemachtigden | ||
imperative sing. | bemachtig | |||
imperative plur.1 | bemachtigt | |||
participles | bemachtigend | bemachtigd | ||
1) Archaic. |
Descendants edit
- Negerhollands: bemachtig