bemeesteren

Dutch

Etymology

From meester +‎ be- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈmeːs.tə.rə(n)/, /bəˈmeː.stə.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧mees‧te‧ren
• Rhymes: -eːstərən

Verb

bemeesteren

1. (transitive) to master

Inflection

Conjugation of bemeesteren (weak, prefixed)
infinitive	bemeesteren
past singular	bemeesterde
past participle	bemeesterd
infinitive	bemeesteren
gerund	bemeesteren n
	present tense	past tense
1st person singular	bemeester	bemeesterde
2nd person sing. (jij)	bemeestert, bemeester2	bemeesterde
2nd person sing. (u)	bemeestert	bemeesterde
2nd person sing. (gij)	bemeestert	bemeesterde
3rd person singular	bemeestert	bemeesterde
plural	bemeesteren	bemeesterden
subjunctive sing.1	bemeestere	bemeesterde
subjunctive plur.1	bemeesteren	bemeesterden
imperative sing.	bemeester
imperative plur.1	bemeestert
participles	bemeesterend	bemeesterd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bemeestering

Descendants

• Negerhollands: meester