bestrooien

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bestrooien. Equivalent to be- +‎ strooien.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈstroːi̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧strooi‧en
• Rhymes: -oːi̯ən

Verb

bestrooien

1. to bestrew, to sprinkle on, to scatter on

Inflection

Conjugation of bestrooien (weak, prefixed)
infinitive	bestrooien
past singular	bestrooide
past participle	bestrooid
infinitive	bestrooien
gerund	bestrooien n
	present tense	past tense
1st person singular	bestrooi	bestrooide
2nd person sing. (jij)	bestrooit, bestrooi2	bestrooide
2nd person sing. (u)	bestrooit	bestrooide
2nd person sing. (gij)	bestrooit	bestrooide
3rd person singular	bestrooit	bestrooide
plural	bestrooien	bestrooiden
subjunctive sing.1	bestrooie	bestrooide
subjunctive plur.1	bestrooien	bestrooiden
imperative sing.	bestrooi
imperative plur.1	bestrooit
participles	bestrooiend	bestrooid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bestrooiing
• bestrooisel