bevlijtigen
Dutch
editEtymology
editPronunciation
editVerb
editbevlijtigen
- (reflexive, formal) to become or be industrious
Inflection
edit| Conjugation of bevlijtigen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bevlijtigen | |||
| past singular | bevlijtigde | |||
| past participle | bevlijtigd | |||
| infinitive | bevlijtigen | |||
| gerund | bevlijtigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bevlijtig | bevlijtigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | bevlijtigt | bevlijtigde | ||
| 2nd person sing. (u) | bevlijtigt | bevlijtigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | bevlijtigt | bevlijtigde | ||
| 3rd person singular | bevlijtigt | bevlijtigde | ||
| plural | bevlijtigen | bevlijtigden | ||
| subjunctive sing.1 | bevlijtige | bevlijtigde | ||
| subjunctive plur.1 | bevlijtigen | bevlijtigden | ||
| imperative sing. | bevlijtig | |||
| imperative plur.1 | bevlijtigt | |||
| participles | bevlijtigend | bevlijtigd | ||
| 1) Archaic. | ||||