bevolken

Dutch

Etymology

From volk +‎ be- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈvɔlkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧vol‧ken
• Rhymes: -ɔlkən

Verb

bevolken

1. (transitive) to populate

Conjugation

Conjugation of bevolken (weak, prefixed)
infinitive	bevolken
past singular	bevolkte
past participle	bevolkt
infinitive	bevolken
gerund	bevolken n
	present tense	past tense
1st person singular	bevolk	bevolkte
2nd person sing. (jij)	bevolkt, bevolk2	bevolkte
2nd person sing. (u)	bevolkt	bevolkte
2nd person sing. (gij)	bevolkt	bevolkte
3rd person singular	bevolkt	bevolkte
plural	bevolken	bevolkten
subjunctive sing.1	bevolke	bevolkte
subjunctive plur.1	bevolken	bevolkten
imperative sing.	bevolk
imperative plur.1	bevolkt
participles	bevolkend	bevolkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Antonyms

• ontvolken

Derived terms

• bevolking