ontvolken

Dutch

Etymology

From volk +‎ ont- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔntˈfɔlkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧vol‧ken
• Rhymes: -ɔlkən

Verb

ontvolken

1. (transitive) to depopulate

Inflection

Conjugation of ontvolken (weak, prefixed)
infinitive	ontvolken
past singular	ontvolkte
past participle	ontvolkt
infinitive	ontvolken
gerund	ontvolken n
	present tense	past tense
1st person singular	ontvolk	ontvolkte
2nd person sing. (jij)	ontvolkt	ontvolkte
2nd person sing. (u)	ontvolkt	ontvolkte
2nd person sing. (gij)	ontvolkt	ontvolkte
3rd person singular	ontvolkt	ontvolkte
plural	ontvolken	ontvolkten
subjunctive sing.1	ontvolke	ontvolkte
subjunctive plur.1	ontvolken	ontvolkten
imperative sing.	ontvolk
imperative plur.1	ontvolkt
participles	ontvolkend	ontvolkt
1) Archaic.

Antonyms

• bevolken

Derived terms

• ontvolking

Further reading

• “ontvolken” in Woordenlijst Nederlandse Taal – Officiële Spelling, Nederlandse Taalunie. [the official spelling word list for the Dutch language]