Dutch

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈblɪnˌdu.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: blind‧doe‧ken

Etymology 1

edit

From blinddoek +‎ -en.

Verb

edit

blinddoeken

  1. (transitive) to blindfold
Inflection
edit
Conjugation of blinddoeken (weak)
infinitive blinddoeken
past singular blinddoekte
past participle geblinddoekt
infinitive blinddoeken
gerund blinddoeken n
present tense past tense
1st person singular blinddoek blinddoekte
2nd person sing. (jij) blinddoekt, blinddoek2 blinddoekte
2nd person sing. (u) blinddoekt blinddoekte
2nd person sing. (gij) blinddoekt blinddoekte
3rd person singular blinddoekt blinddoekte
plural blinddoeken blinddoekten
subjunctive sing.1 blinddoeke blinddoekte
subjunctive plur.1 blinddoeken blinddoekten
imperative sing. blinddoek
imperative plur.1 blinddoekt
participles blinddoekend geblinddoekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Descendants
edit
  • Afrikaans: blinddoek

Etymology 2

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

edit

blinddoeken

  1. plural of blinddoek