blinddoeken

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈblɪnˌdu.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: blind‧doe‧ken

Etymology 1

From blinddoek +‎ -en.

Verb

blinddoeken

1. (transitive) to blindfold

Conjugation

Conjugation of blinddoeken (weak)
infinitive	blinddoeken
past singular	blinddoekte
past participle	geblinddoekt
infinitive	blinddoeken
gerund	blinddoeken n
	present tense	past tense
1st person singular	blinddoek	blinddoekte
2nd person sing. (jij)	blinddoekt, blinddoek2	blinddoekte
2nd person sing. (u)	blinddoekt	blinddoekte
2nd person sing. (gij)	blinddoekt	blinddoekte
3rd person singular	blinddoekt	blinddoekte
plural	blinddoeken	blinddoekten
subjunctive sing.1	blinddoeke	blinddoekte
subjunctive plur.1	blinddoeken	blinddoekten
imperative sing.	blinddoek
imperative plur.1	blinddoekt
participles	blinddoekend	geblinddoekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: blinddoek

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

blinddoeken

1. plural of blinddoek