braaien

Dutch

Etymology

Borrowed from Afrikaans braai (“to barbecue”), derived from Dutch braden (“to roast”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbraːi̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: braai‧en
• Rhymes: -aːi̯ən

Verb

braaien

1. (transitive) to barbecue

Inflection

Conjugation of braaien (weak)
infinitive	braaien
past singular	braaide
past participle	gebraaid
infinitive	braaien
gerund	braaien n
	present tense	past tense
1st person singular	braai	braaide
2nd person sing. (jij)	braait, braai2	braaide
2nd person sing. (u)	braait	braaide
2nd person sing. (gij)	braait	braaide
3rd person singular	braait	braaide
plural	braaien	braaiden
subjunctive sing.1	braaie	braaide
subjunctive plur.1	braaien	braaiden
imperative sing.	braai
imperative plur.1	braait
participles	braaiend	gebraaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (to barbecue): barbecueën