See also: cociná, cociña, and cocină

AsturianEdit

EtymologyEdit

From Late Latin cocīna, from earlier coquīna.

NounEdit

cocina f (plural cocines)

  1. kitchen (room)
  2. cooking, cookery

Related termsEdit

InterlinguaEdit

PronunciationEdit

NounEdit

cocina (plural cocinas)

  1. kitchen

LatinEdit

EtymologyEdit

From earlier coquīna, ultimately from Classical coquō ("cook", verb).

PronunciationEdit

  • (Proto-Romance) IPA(key): /koˈkina/

NounEdit

cocīna f (genitive cocīnae); first declension (Late Latin)

  1. kitchen
    • 4th c. CE, Testamentum Porcelli
      Magirus cocus dixit transi puer affer mihi de cocina cultrum ut hunc porcellum faciam cruentum.
      The cook Magirus said 'Go, boy, bring me a knife from the kitchen so that I can make this piglet all bloody'.

DeclensionEdit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative cocīna cocīnae
Genitive cocīnae cocīnārum
Dative cocīnae cocīnīs
Accusative cocīnam cocīnās
Ablative cocīnā cocīnīs
Vocative cocīna cocīnae

DescendantsEdit

ReferencesEdit

SpanishEdit

PronunciationEdit

  • IPA(key): (Spain) /koˈθina/ [koˈθi.na]
  • IPA(key): (Latin America) /koˈsina/ [koˈsi.na]
  • Rhymes: -ina
  • Syllabification: co‧ci‧na

Etymology 1Edit

From Late Latin cocīna, from earlier coquīna. Cognate with English cuisine.

NounEdit

cocina f (plural cocinas)

  1. kitchen
  2. stove, cooker, range
  3. cuisine
    Mi hermana como una chef decidió especializarse en la cocina asiática.
    My sister as a chef decided to specialize in Asian cuisine.
  4. (Dominican Republic, slang) back seats of a bus
Derived termsEdit

(diminutive cocinilla or cocinita)

Related termsEdit
DescendantsEdit
See alsoEdit

Etymology 2Edit

VerbEdit

cocina

  1. inflection of cocinar:
    1. third-person singular present indicative
    2. second-person singular imperative

Further readingEdit