English edit

Etymology edit

Borrowed from Italian concertino, from concerto +‎ -ino (diminutive suffix).

Noun edit

concertino (plural concertinos or concertini)

  1. (music) A short concerto.
  2. (music) The group of solo instruments in a concerto grosso.
  3. (music) A section in a concerto grosso played by three instruments.

Anagrams edit

French edit

Noun edit

concertino m (plural concertinos)

  1. concertino

Further reading edit

Italian edit

Etymology edit

From concerto +‎ -ino.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /kon.t͡ʃerˈti.no/
  • Rhymes: -ino
  • Hyphenation: con‧cer‧tì‧no

Noun edit

concertino m (plural concertini)

  1. (music) concertino
    Antonym: concertone

Descendants edit

  • English: concertino
  • Spanish: concertino

Further reading edit

  • concertino in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

Anagrams edit

Romanian edit

Etymology edit

Unadapted borrowing from Italian concertino.

Noun edit

concertino n (uncountable)

  1. concertino

Declension edit

Spanish edit

Etymology edit

Borrowed from Italian concertino.

Pronunciation edit

  • IPA(key): (Spain) /konθeɾˈtino/ [kõn̟.θeɾˈt̪i.no]
  • IPA(key): (Latin America) /konseɾˈtino/ [kõn.seɾˈt̪i.no]
  • Rhymes: -ino
  • Syllabification: con‧cer‧ti‧no

Noun edit

concertino m (plural concertinos)

  1. (music) the leader of an orchestra
  2. (music) concertmaster

Further reading edit