declineren
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch declineren, from Old French decliner, from Latin declinō.
Pronunciation edit
Verb edit
declineren
- (transitive) to decline, to refuse
- (transitive, grammar) to decline
Inflection edit
Inflection of declineren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | declineren | |||
past singular | declineerde | |||
past participle | gedeclineerd | |||
infinitive | declineren | |||
gerund | declineren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | declineer | declineerde | ||
2nd person sing. (jij) | declineert | declineerde | ||
2nd person sing. (u) | declineert | declineerde | ||
2nd person sing. (gij) | declineert | declineerde | ||
3rd person singular | declineert | declineerde | ||
plural | declineren | declineerden | ||
subjunctive sing.1 | declinere | declineerde | ||
subjunctive plur.1 | declineren | declineerden | ||
imperative sing. | declineer | |||
imperative plur.1 | declineert | |||
participles | declinerend | gedeclineerd | ||
1) Archaic. |
Synonyms edit
(in grammar):