Latin edit

Pronunciation edit

Etymology 1 edit

From disiciō +‎ -tō.

Verb edit

disiectō (present infinitive disiectāre, perfect active disiectāvī, supine disiectātum); first conjugation

  1. to scatter, disperse
Conjugation edit
   Conjugation of disiectō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present disiectō disiectās disiectat disiectāmus disiectātis disiectant
imperfect disiectābam disiectābās disiectābat disiectābāmus disiectābātis disiectābant
future disiectābō disiectābis disiectābit disiectābimus disiectābitis disiectābunt
perfect disiectāvī disiectāvistī disiectāvit disiectāvimus disiectāvistis disiectāvērunt,
disiectāvēre
pluperfect disiectāveram disiectāverās disiectāverat disiectāverāmus disiectāverātis disiectāverant
future perfect disiectāverō disiectāveris disiectāverit disiectāverimus disiectāveritis disiectāverint
passive present disiector disiectāris,
disiectāre
disiectātur disiectāmur disiectāminī disiectantur
imperfect disiectābar disiectābāris,
disiectābāre
disiectābātur disiectābāmur disiectābāminī disiectābantur
future disiectābor disiectāberis,
disiectābere
disiectābitur disiectābimur disiectābiminī disiectābuntur
perfect disiectātus + present active indicative of sum
pluperfect disiectātus + imperfect active indicative of sum
future perfect disiectātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present disiectem disiectēs disiectet disiectēmus disiectētis disiectent
imperfect disiectārem disiectārēs disiectāret disiectārēmus disiectārētis disiectārent
perfect disiectāverim disiectāverīs disiectāverit disiectāverīmus disiectāverītis disiectāverint
pluperfect disiectāvissem disiectāvissēs disiectāvisset disiectāvissēmus disiectāvissētis disiectāvissent
passive present disiecter disiectēris,
disiectēre
disiectētur disiectēmur disiectēminī disiectentur
imperfect disiectārer disiectārēris,
disiectārēre
disiectārētur disiectārēmur disiectārēminī disiectārentur
perfect disiectātus + present active subjunctive of sum
pluperfect disiectātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present disiectā disiectāte
future disiectātō disiectātō disiectātōte disiectantō
passive present disiectāre disiectāminī
future disiectātor disiectātor disiectantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives disiectāre disiectāvisse disiectātūrum esse disiectārī disiectātum esse disiectātum īrī
participles disiectāns disiectātūrus disiectātus disiectandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
disiectandī disiectandō disiectandum disiectandō disiectātum disiectātū
Descendants edit
  • Spanish: desechar

Etymology 2 edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle edit

disiectō

  1. dative/ablative masculine/neuter singular of disiectus