doorverbinden

Dutch

Etymology

Compound of door +‎ verbinden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrvərˌbɪndə(n)/, /ˈdoːrvɛrˌbɪndə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧ver‧bin‧den

Verb

doorverbinden

1. to put through (to connect a telephone caller with intended callee)

Inflection

Conjugation of doorverbinden (strong class 3a, prefixed, separable)
infinitive	doorverbinden
past singular	verbond door
past participle	doorverbonden
infinitive	doorverbinden
gerund	doorverbinden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	verbind door	verbond door	doorverbind	doorverbond
2nd person sing. (jij)	verbindt door, verbind door2	verbond door	doorverbindt	doorverbond
2nd person sing. (u)	verbindt door	verbond door	doorverbindt	doorverbond
2nd person sing. (gij)	verbindt door	verbondt door	doorverbindt	doorverbondt
3rd person singular	verbindt door	verbond door	doorverbindt	doorverbond
plural	verbinden door	verbonden door	doorverbinden	doorverbonden
subjunctive sing.1	verbinde door	verbonde door	doorverbinde	doorverbonde
subjunctive plur.1	verbinden door	verbonden door	doorverbinden	doorverbonden
imperative sing.	verbind door
imperative plur.1	verbindt door
participles	doorverbindend	doorverbonden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• doorverbinding