dopaść

Polish

Etymology

From do- +‎ paść.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɔ.paɕt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔpaɕt͡ɕ
• Syllabification: do‧paść

Verb

dopaść pf (imperfective dopadać)

1. (transitive) to approach quickly, to run towards
2. (transitive) to catch (e.g. a criminal), to catch up with, to nobble

   Synonym: dorwać

Conjugation

Conjugation of dopaść pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dopaść
future tense	1st	dopadnę			dopadniemy
	2nd	dopadniesz			dopadniecie
	3rd	dopadnie			dopadną
	impersonal	dopadnie się
past tense	1st	dopadłem, -(e)m dopadł	dopadłam, -(e)m dopadła	dopadłom, -(e)m dopadło	dopadliśmy, -(e)śmy dopadli	dopadłyśmy, -(e)śmy dopadły
	2nd	dopadłeś, -(e)ś dopadł	dopadłaś, -(e)ś dopadła	dopadłoś, -(e)ś dopadło	dopadliście, -(e)ście dopadli	dopadłyście, -(e)ście dopadły
	3rd	dopadł	dopadła	dopadło	dopadli	dopadły
	impersonal	dopadnięto
conditional	1st	dopadłbym, bym dopadł	dopadłabym, bym dopadła	dopadłobym, bym dopadło	dopadlibyśmy, byśmy dopadli	dopadłybyśmy, byśmy dopadły
	2nd	dopadłbyś, byś dopadł	dopadłabyś, byś dopadła	dopadłobyś, byś dopadło	dopadlibyście, byście dopadli	dopadłybyście, byście dopadły
	3rd	dopadłby, by dopadł	dopadłaby, by dopadła	dopadłoby, by dopadło	dopadliby, by dopadli	dopadłyby, by dopadły
	impersonal	dopadnięto by
imperative	1st	niech dopadnę			dopadnijmy
	2nd	dopadnij			dopadnijcie
	3rd	niech dopadnie			niech dopadną
passive adjectival participle		dopadnięty	dopadnięta	dopadnięte	dopadnięci	dopadnięte
anterior adverbial participle		dopadłszy
verbal noun		dopadnięcie

Further reading

• dopaść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dopaść in Polish dictionaries at PWN