Dutch

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin ēmancipō. Subsequently influenced by Middle French and French émanciper.[1]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˌeːmɑnsiˈpeːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: eman‧ci‧pe‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

edit

emanciperen

  1. (transitive) to emancipate
    Synonym: vrijmaken

Inflection

edit
Conjugation of emanciperen (weak)
infinitive emanciperen
past singular emancipeerde
past participle geëmancipeerd
infinitive emanciperen
gerund emanciperen n
present tense past tense
1st person singular emancipeer emancipeerde
2nd person sing. (jij) emancipeert emancipeerde
2nd person sing. (u) emancipeert emancipeerde
2nd person sing. (gij) emancipeert emancipeerde
3rd person singular emancipeert emancipeerde
plural emanciperen emancipeerden
subjunctive sing.1 emancipere emancipeerde
subjunctive plur.1 emanciperen emancipeerden
imperative sing. emancipeer
imperative plur.1 emancipeert
participles emanciperend geëmancipeerd
1) Archaic.
edit

References

edit
  1. ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press