főni
Hungarian edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Verb edit
főni
- infinitive of fő
Etymology 2 edit
Clipping and -i diminutive of főnök (“boss, chief”).
Noun edit
főni (plural főnik)
Declension edit
Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | főni | főnik |
accusative | főnit | főniket |
dative | főninek | főniknek |
instrumental | főnivel | főnikkel |
causal-final | főniért | főnikért |
translative | főnivé | főnikké |
terminative | főniig | főnikig |
essive-formal | főniként | főnikként |
essive-modal | — | — |
inessive | főniben | főnikben |
superessive | főnin | főniken |
adessive | főninél | főniknél |
illative | főnibe | főnikbe |
sublative | főnire | főnikre |
allative | főnihez | főnikhez |
elative | főniből | főnikből |
delative | főniről | főnikről |
ablative | főnitől | főniktől |
non-attributive possessive - singular |
főnié | főniké |
non-attributive possessive - plural |
főniéi | főnikéi |
Possessive forms of főni | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | főnim | főnijeim |
2nd person sing. | főnid | főnijeid |
3rd person sing. | főnije | főnijei |
1st person plural | főnink | főnijeink |
2nd person plural | főnitek | főnijeitek |
3rd person plural | főnijük | főnijeik |