fraage

See also: frååge

North Frisian

Etymology

From Old Frisian fregia.

Verb

fraage

1. (Föhr-Amrum) to ask

Conjugation

Conjugation of fraage

infinitive I	fraage
infinitive II	tu fraagin
past participle	fraaget
imperative singular	fraage
imperative plural	fraagi'm
	present	past
1st-person singular	ik fraage	ik fraaget
2nd-person singular	dü fraagest	dü fraagest
3rd-person singular	hi/hat/at fraaget	hi/hat/at fraaget
1st-person dual	wat fraage	wat fraaget
2nd-person dual	jat fraage	jat fraaget
1st-person plural	wi fraage	wi fraaget
2nd-person plural	jam fraage	jam fraaget
3rd-person plural	jo fraage	jo fraaget
	perfect	pluperfect
1st-person singular	ik haa fraaget	ik hed fraaget
2nd-person singular	dü heest fraaget	dü hedst fraaget
3rd-person singular	hi/hat/at hee fraaget	hi/hat/at hed fraaget
1st-person dual	wat haa fraaget	wat hed fraaget
2nd-person dual	jat haa fraaget	jat hed fraaget
1st-person plural	wi haa fraaget	wi hed fraaget
2nd-person plural	jam haa fraaget	jam hed fraaget
3rd-person plural	jo haa fraaget	jo hed fraaget
	future (skel)	future (wel)
1st-person singular	ik skal fraage	ik wal fraage
2nd-person singular	dü skääl fraage	dü wääl fraage
3rd-person singular	hi/hat/at skal fraage	hi/hat/at wal fraage
1st-person dual	wat skel fraage	wat wel fraage
2nd-person dual	jat skel fraage	jat wel fraage
1st-person plural	wi skel fraage	wi wel fraage
2nd-person plural	jam skel fraage	jam wel fraage
3rd-person plural	jo skel fraage	jo wel fraage