gevangennemen

Dutch

Etymology

From gevangen +‎ nemen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈvɑŋəneːmə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

gevangennemen

1. (transitive) to take prisoner

   De politie wist de crimineel te gevangennemen na een klopjacht.

   The police managed to take the criminal prisoner after a manhunt.

Inflection

Conjugation of gevangennemen (strong class 4, separable)
infinitive	gevangennemen
past singular	nam gevangen
past participle	gevangengenomen
infinitive	gevangennemen
gerund	gevangennemen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	neem gevangen	nam gevangen	gevangenneem	gevangennam
2nd person sing. (jij)	neemt gevangen, neem gevangen2	nam gevangen	gevangenneemt	gevangennam
2nd person sing. (u)	neemt gevangen	nam gevangen	gevangenneemt	gevangennam
2nd person sing. (gij)	neemt gevangen	naamt gevangen	gevangenneemt	gevangennaamt
3rd person singular	neemt gevangen	nam gevangen	gevangenneemt	gevangennam
plural	nemen gevangen	namen gevangen	gevangennemen	gevangennamen
subjunctive sing.1	neme gevangen	name gevangen	gevangenneme	gevangenname
subjunctive plur.1	nemen gevangen	namen gevangen	gevangennemen	gevangennamen
imperative sing.	neem gevangen
imperative plur.1	neemt gevangen
participles	gevangennemend	gevangengenomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.