gewagen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch gewāgen, from earlier unattested *gewâen, from Old Dutch *giwān, from Proto-West Germanic *gawahwan.
Pronunciation edit
Verb edit
gewagen
- (transitive, archaic) to report, to notify
Inflection edit
Inflection of gewagen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | gewagen | |||
past singular | gewaagde | |||
past participle | gewaagd | |||
infinitive | gewagen | |||
gerund | gewagen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | gewaag | gewaagde | ||
2nd person sing. (jij) | gewaagt | gewaagde | ||
2nd person sing. (u) | gewaagt | gewaagde | ||
2nd person sing. (gij) | gewaagt | gewaagde | ||
3rd person singular | gewaagt | gewaagde | ||
plural | gewagen | gewaagden | ||
subjunctive sing.1 | gewage | gewaagde | ||
subjunctive plur.1 | gewagen | gewaagden | ||
imperative sing. | gewaag | |||
imperative plur.1 | gewaagt | |||
participles | gewagend | gewaagd | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Middle Dutch edit
Etymology edit
From earlier unattested *gewâen, from Old Dutch *giwān, from Proto-West Germanic *gawahwan.
Verb edit
gewāgen
Inflection edit
This verb needs an inflection-table template.
Descendants edit
- Dutch: gewagen
Further reading edit
- “ghewaghen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “gewagen (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I