hætta

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhaihta/

  Rhymes: -aihta

Etymology 1

From Old Norse hætta, from Proto-Germanic *hanhtijǭ.

Noun

hætta f (genitive singular hættu, nominative plural hættur)

1. danger
2. hazard, jeopardy
3. peril

Synonyms

• (hazard): tvísýna f
• (peril): háski m

Etymology 2

From Old Norse hætta, from Proto-Germanic *hanhtijaną. In the sense “stop” an unstressed prefix has likely been dropped, perhaps *ab-.

Verb

hætta (weak verb, third-person singular past indicative hætti, supine hætt)

1. (transitive, governs dative) to risk (put at risk), jeopardize
2. (transitive, intransitive, governs dative) to quit, stop, cease, cut out, discontinue

   Synonym: taka fyrir

   Ég hætti að reykja. ― I stopped smoking.

   Hættu! ― Stop!

Conjugation

hætta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hætta
supine (sagnbót)		hætt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hættandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hætti	við hættum	present (nútíð)	ég hætti	við hættum
	þú hættir	þið hættið		þú hættir	þið hættið
	hann, hún, það hættir	þeir, þær, þau hætta		hann, hún, það hætti	þeir, þær, þau hætti
past (þátíð)	ég hætti	við hættum	past (þátíð)	ég hætti	við hættum
	þú hættir	þið hættuð		þú hættir	þið hættuð
	hann, hún, það hætti	þeir, þær, þau hættu		hann, hún, það hætti	þeir, þær, þau hættu
imperative (boðháttur)	hætt (þú)	hættið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hættu	hættiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hættur	hætt	hætt		hættir	hættar	hætt
accusative (þolfall)	hættan	hætta	hætt		hætta	hættar	hætt
dative (þágufall)	hættum	hættri	hættu		hættum	hættum	hættum
genitive (eignarfall)	hætts	hættrar	hætts		hættra	hættra	hættra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hætti	hætta	hætta		hættu	hættu	hættu
accusative (þolfall)	hætta	hættu	hætta		hættu	hættu	hættu
dative (þágufall)	hætta	hættu	hætta		hættu	hættu	hættu
genitive (eignarfall)	hætta	hættu	hætta		hættu	hættu	hættu

Derived terms

• hætta á

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)

Old Swedish

Etymology

From Old Norse hetta, from Proto-Germanic *hattijǭ.

Noun

hætta f

1. hood

Declension

Declension of hætta (on-stem)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hætta	hættan	hættu(r), -o(r)	hættuna(r), -ona(r)
accusative	hættu, -o	hættuna, -ona	hættu(r), -o(r)	hættuna(r), -ona(r)
dative	hættu, -o	hættunni, -onne	hættum, -om	hættumin, -omen
genitive	hættu, -o	hættunna(r), -onna(r)	hætta	hættanna

Descendants

• Swedish: hätta