hoofdrekenen
Dutch
editEtymology
editFrom hoofd (“head”) + rekenen (“calculate”).
Pronunciation
editVerb
edithoofdrekenen
- to do mental arithmetic
- Sinds de introductie van de zakrekenmachine is het hoofdrekenen verslechterd.
- Since the introduction of the pocket calculator, the ability of mental arithmetic has decreased.
- Hij kan goed hoofdrekenen.
- He is good at mental arithmetic.
- Sinds de introductie van de zakrekenmachine is het hoofdrekenen verslechterd.
Inflection
edit| Conjugation of hoofdrekenen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | hoofdrekenen | |||
| past singular | hoofdrekende | |||
| past participle | gehoofdrekend | |||
| infinitive | hoofdrekenen | |||
| gerund | hoofdrekenen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | hoofdreken | hoofdrekende | ||
| 2nd person sing. (jij) | hoofdrekent | hoofdrekende | ||
| 2nd person sing. (u) | hoofdrekent | hoofdrekende | ||
| 2nd person sing. (gij) | hoofdrekent | hoofdrekende | ||
| 3rd person singular | hoofdrekent | hoofdrekende | ||
| plural | hoofdrekenen | hoofdrekenden | ||
| subjunctive sing.1 | hoofdrekene | hoofdrekende | ||
| subjunctive plur.1 | hoofdrekenen | hoofdrekenden | ||
| imperative sing. | hoofdreken | |||
| imperative plur.1 | hoofdrekent | |||
| participles | hoofdrekenend | gehoofdrekend | ||
| 1) Archaic. | ||||