inroetsjen

Dutch

Etymology

Compound of in +‎ roetsjen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɪnˌrutʃə(n)/
• Hyphenation: in‧roet‧sjen

Verb

inroetsjen

1. (transitive) to rapidly glide or slide into
   • 1993, Lieve Joris, De poorten van Damascus, Augustus (14th print, 2008; 1st print from J.M. Meulenhoff), →ISBN.

     Gillend rende Hala de kamer uit en voelde nog net hoe de rat langs haar benen de gang in roetsjte.

     (please add an English translation of this quotation)

   • 2003, Jan-Henk Zandberg, “Skiën in Oostenrijk”, in Kampioen, page 85:

     Vanaf de hoofdpiste kunt u er aan het einde van de dag letterlijk zo inroetsjen.

     (please add an English translation of this quotation)

Inflection

Conjugation of inroetsjen (weak, separable)
infinitive	inroetsjen
past singular	roetsjte in
past participle	ingeroetsjt
infinitive	inroetsjen
gerund	inroetsjen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	roetsj in	roetsjte in	inroetsj	inroetsjte
2nd person sing. (jij)	roetsjt in	roetsjte in	inroetsjt	inroetsjte
2nd person sing. (u)	roetsjt in	roetsjte in	inroetsjt	inroetsjte
2nd person sing. (gij)	roetsjt in	roetsjte in	inroetsjt	inroetsjte
3rd person singular	roetsjt in	roetsjte in	inroetsjt	inroetsjte
plural	roetsjen in	roetsjten in	inroetsjen	inroetsjten
subjunctive sing.1	roetsje in	roetsjte in	inroetsje	inroetsjte
subjunctive plur.1	roetsjen in	roetsjten in	inroetsjen	inroetsjten
imperative sing.	roetsj in
imperative plur.1	roetsjt in
participles	inroetsjend	ingeroetsjt
1) Archaic.