kalen
English edit
Noun edit
kalen (plural kalens)
- The second month of Meitei traditional lunar calendar.
Czech edit
Pronunciation edit
Participle edit
kalen
Dutch edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
kalen
- (intransitive) to become bald
- Hij begon al aardig te kalen. ― He had already started to become rather bald.
Inflection edit
Inflection of kalen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | kalen | |||
past singular | kaalde | |||
past participle | gekaald | |||
infinitive | kalen | |||
gerund | kalen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | kaal | kaalde | ||
2nd person sing. (jij) | kaalt | kaalde | ||
2nd person sing. (u) | kaalt | kaalde | ||
2nd person sing. (gij) | kaalt | kaalde | ||
3rd person singular | kaalt | kaalde | ||
plural | kalen | kaalden | ||
subjunctive sing.1 | kale | kaalde | ||
subjunctive plur.1 | kalen | kaalden | ||
imperative sing. | kaal | |||
imperative plur.1 | kaalt | |||
participles | kalend | gekaald | ||
1) Archaic. |
Synonyms edit
Javanese edit
Noun edit
kalen
Turkish edit
Noun edit
kalen
- possessive second-person singular of kale