See also: Kartu

Finnish edit

Verb edit

kartu

  1. inflection of karttua:
    1. present active indicative connegative
    2. second-person singular present imperative
    3. second-person singular present active imperative connegative

Anagrams edit

Indonesian edit

Etymology edit

From Dutch kaart (card), from,Latin charta, from Ancient Greek χάρτης (khártēs, papyrus, paper). Doublet of kardus, kartel, karton, katrij, and kertas.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈkartu/
  • Hyphenation: kar‧tu

Noun edit

kartu (plural kartu-kartu, first-person possessive kartuku, second-person possessive kartumu, third-person possessive kartunya)

  1. card:
    1. a playing card.
    2. any flat, normally rectangular piece of stiff paper, plastic etc.
    3. (computing, electronics) a removable electronic device that may be inserted into a powered electronic device to provide additional capability.
  2. (electronics) printed circuit board

Alternative forms edit

  • kad (Brunei, Malaysia, Singapore)

Derived terms edit

Related terms edit

See also edit

Further reading edit

Lithuanian edit

Etymology edit

From instrumental of kartas (a time).

Adverb edit

kartù

  1. together
    Synonym: drauge
    Antonyms: skyrium, atskirai (separately)

Further reading edit

  • kartu”, in Lietuvių kalbos žodynas [Dictionary of the Lithuanian language], lkz.lt, 1941–2024
  • kartu”, in Dabartinės lietuvių kalbos žodynas [Dictionary of contemporary Lithuanian], ekalba.lt, 1954–2024
  • Loreta Vaičiulytė-Semėnienė (2017) “Kartu, drauge dabartinėje lietuvių (rašto) kalboje”, in Baltu filoloģija (in Lithuanian), →DOI

Martuthunira edit

Etymology edit

Originally meant "man, person".

Pronoun edit

kartu

  1. thou, you (2nd person singular nominative pronoun)