klikken
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch clicken, of imitative origin.
Pronunciation edit
Verb edit
klikken
- (intransitive, transitive) to click
- (impersonal) to go well relationwise, to have a click
- (intransitive) to squeal on someone, to snitch
- (intransitive) to fall into place mentally (as in the penny drops)
- (obsolete, intransitive) to suffice
- (obsoletel, transitive, intransitive) to knock, to make a knocking sound
Inflection edit
Inflection of klikken (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | klikken | |||
past singular | klikte | |||
past participle | geklikt | |||
infinitive | klikken | |||
gerund | klikken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | klik | klikte | ||
2nd person sing. (jij) | klikt | klikte | ||
2nd person sing. (u) | klikt | klikte | ||
2nd person sing. (gij) | klikt | klikte | ||
3rd person singular | klikt | klikte | ||
plural | klikken | klikten | ||
subjunctive sing.1 | klikke | klikte | ||
subjunctive plur.1 | klikken | klikten | ||
imperative sing. | klik | |||
imperative plur.1 | klikt | |||
participles | klikkend | geklikt | ||
1) Archaic. |
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: klik
Norwegian Bokmål edit
Alternative forms edit
- klikket n or m
Noun edit
klikken m
klikken n or m
Norwegian Nynorsk edit
Noun edit
klikken m