English

edit
 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin līctor.

Pronunciation

edit

Noun

edit

lictor (plural lictors)

  1. An officer in ancient Rome, attendant on a consul or magistrate, who bore the fasces and was responsible for punishing criminals.

Translations

edit

Catalan

edit
 
Catalan Wikipedia has an article on:
Wikipedia ca

Etymology

edit

Borrowed from Latin līctor.

Pronunciation

edit

Noun

edit

lictor m (plural lictors)

  1. lictor (an official in Ancient Rome)

Further reading

edit

Latin

edit

Etymology

edit

Possibly from the same root as ligō, ligāre, ligāvī, ligātus (to bind).[1] In this case, the reference might be to the fascis symbol and their role as a magistrates' attaché; see also ligation and liaison. The long vowel would be the result of Lachmann's law, as in āctor from agō. Aulus Gellius writes that Valgius Rufus derived līctor from ligandō, whereas Tiro Tullius, a freedman of Cicero, derived it from līcium.[2] The same root has been dubiously connected to religiō. On the basis of the Albanian lidh (to bind, tie), the root is reconstructed as Proto-Indo-European *leyǵ-, although the lack of other certain cognates makes it uncertain.[1]

Pronunciation

edit

Noun

edit

līctor m (genitive līctōris, feminine līctrīx); third declension

  1. lictor (an officer in Ancient Rome)

Declension

edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative līctor līctōrēs
Genitive līctōris līctōrum
Dative līctōrī līctōribus
Accusative līctōrem līctōrēs
Ablative līctōre līctōribus
Vocative līctor līctōrēs

Descendants

edit
  • English: lictor
  • French: licteur
  • Italian: littore
  • Polish: liktor
  • Spanish: lictor

References

edit
  1. 1.0 1.1 De Vaan, Michiel (2008) “ligō”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 341
  2. 2.0 2.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae 12.3: 'Lictoris' vocabulum qua ratione conceptum ortumque sit; et super eo diversae sententiae Valgi Rufi et Tulli Tironis. Valgius Rufus in secundo librorum, quos inscripsit de rebus per epistulam quaesitis, 'lictorem' dicit a 'ligando' appellatum esse, quod, cum magistratus populi Romani virgis quempiam verberari iussissent, crura eius et manus ligari vincirique a viatore solita sint, isque, qui ex conlegio viatorum officium ligandi haberet, 'lictor' sit appellatus; utiturque ad eam rem testimonio M. Tulli verbaque eius refert ex oratione, quae dicta est pro C. Rabirio: 'Lictor', inquit 'conliga manus.' Haec ita Valgius. Et nos sane cum illo sentimus; sed Tiro Tullius, M. Ciceronis libertus, 'lictorem' vel a 'limo' vel a 'licio' dictum scripsit: 'Licio enim transverso, quod "limum" appellatur, qui magistratibus' inquit 'praeministrabant, cincti erant.' Si quis autem est, qui propterea putat probabilius esse, quod Tiro dixit, quoniam prima syllaba in 'lictore', sicuti in 'licio', producta est et in eo verbo, quod est 'ligo', correpta est, nihil ad rem istuc pertinet. Nam sicut a 'ligando' 'lictor', et a 'legendo' 'lector' et a 'viendo' 'vitor' et 'tuendo' 'tutor' et 'struendo' 'structor' productis, quae corripiebantur, vocalibus dicta sunt.

Further reading

edit
  • lictor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • lictor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • lictor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the lictors clear the way: lictores summovent turbam (Liv. 4. 50)
  • lictor”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • lictor”, in William Smith et al., editor (1890), A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin

Portuguese

edit
 
Portuguese Wikipedia has an article on:
Wikipedia pt

Etymology

edit

Borrowed from Latin līctor.

Pronunciation

edit
 
 

  • Rhymes: (Brazil) -oʁ, (Portugal) -oɾ
  • Hyphenation: lic‧tor

Noun

edit

lictor m (plural lictores)

  1. (history) lictor (An official, carrying a hatchet wrapped in a bundle of sticks, who preceded the consuls or the dictator, in ancient Rome.)

Romanian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin līctor.

Noun

edit

lictor m (plural lictori)

  1. lictor (an officer in Ancient Rome)

Declension

edit

Spanish

edit
 
Spanish Wikipedia has an article on:
Wikipedia es

Etymology

edit

Borrowed from Latin līctor.

Noun

edit

lictor m (plural lictores)

  1. lictor (an official in Ancient Rome)

Further reading

edit