losa

See also: lôa, lósa, lòsa, loša, lösa, and losa'

Chickasaw

Etymology

Cognate with Choctaw losa, Alabama loca, Mikasuki looci, Creek lasti

Adjective

losa

1. black

Verb

losa (stative)

1. to be black

Inflection

Class II Verb Subjects (Stative)

Verbs beginning with a consonant.	Singular	Plural	Inclusive Tri-Plural
1st-person (I, we)	salosa sa-losa	polosa po-losa	hapolosa hapo-losa
2nd-person (you, you all)	chilosa chi-losa	hachilosa hachi-losa
3rd-person (he, she, it, they)	losa	(hoo)losa (hoo-)losa

Choctaw

Alternative forms

• lusa (traditional)

Etymology

Cognate with Chickasaw losa, Alabama loca, Mikasuki looci, Creek lasti

Pronunciation

• IPA^(key): /losá/

Noun

losa

1. black, blackness
2. smut, soil, blot

Adjective

losa

1. black, dark

Verb

losa

1. to be black

Czech

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈlosa]

Noun

losa m anim

1. genitive/accusative singular of los

Icelandic

Etymology

See laus (“loose”).

Pronunciation

• Rhymes: -ɔːsa

Verb

losa (weak verb, third-person singular past indicative losaði, supine losað)

1. to loosen

   Synonyms: leysa, losna

2. to extricate, unfasten

   Synonym: leysa

3. to empty

Conjugation

losa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að losa
supine (sagnbót)		losað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		losandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég losa	við losum	present (nútíð)	ég losi	við losum
	þú losar	þið losið		þú losir	þið losið
	hann, hún, það losar	þeir, þær, þau losa		hann, hún, það losi	þeir, þær, þau losi
past (þátíð)	ég losaði	við losuðum	past (þátíð)	ég losaði	við losuðum
	þú losaðir	þið losuðuð		þú losaðir	þið losuðuð
	hann, hún, það losaði	þeir, þær, þau losuðu		hann, hún, það losaði	þeir, þær, þau losuðu
imperative (boðháttur)	losa (þú)	losið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	losaðu	losiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

losast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að losast
supine (sagnbót)		losast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		losandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég losast	við losumst	present (nútíð)	ég losist	við losumst
	þú losast	þið losist		þú losist	þið losist
	hann, hún, það losast	þeir, þær, þau losast		hann, hún, það losist	þeir, þær, þau losist
past (þátíð)	ég losaðist	við losuðumst	past (þátíð)	ég losaðist	við losuðumst
	þú losaðist	þið losuðust		þú losaðist	þið losuðust
	hann, hún, það losaðist	þeir, þær, þau losuðust		hann, hún, það losaðist	þeir, þær, þau losuðust
imperative (boðháttur)	losast (þú)	losist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	losastu	losisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

losaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	losaður	losuð	losað		losaðir	losaðar	losuð
accusative (þolfall)	losaðan	losaða	losað		losaða	losaðar	losuð
dative (þágufall)	losuðum	losaðri	losuðu		losuðum	losuðum	losuðum
genitive (eignarfall)	losaðs	losaðrar	losaðs		losaðra	losaðra	losaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	losaði	losaða	losaða		losuðu	losuðu	losuðu
accusative (þolfall)	losaða	losuðu	losaða		losuðu	losuðu	losuðu
dative (þágufall)	losaða	losuðu	losaða		losuðu	losuðu	losuðu
genitive (eignarfall)	losaða	losuðu	losaða		losuðu	losuðu	losuðu

Further reading

• “losa” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Irish

Noun

losa m

1. (nonstandard) inflection of lus (“plant, herb”):
   1. genitive singular
   2. nominative plural

Noun

losa m

1. inflection of los (“point, tip; tail; natural increase, produce; result; terminal”):
   1. genitive singular
   2. nominative plural

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “losa”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Norwegian Nynorsk

Verb

losa (present tense losar/loser, past tense losa/loste, past participle losa/lost, passive infinitive losast, present participle losande, imperative losa/los)

1. Alternative spelling of lóse
2. Alternative spelling of lòse

Serbo-Croatian

Noun

losa (Cyrillic spelling лоса)

1. genitive/accusative singular of lȍs

Spanish

Etymology

From Latin lausia, of Celtic origin, from Gaulish or Celtiberian *lausia, from Proto-Celtic *plousā (“stone slab”), of uncertain ultimate origin; possibly from Proto-Indo-European *pleus (“to pluck out”) (cognate with Old Norse flus (“peelings”)), or from Proto-Basque *plausa (“stone slab”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlosa/ [ˈlo.sa]
• Rhymes: -osa
• Syllabification: lo‧sa

Noun

losa f (plural losas)

1. flagstone, paving stone, slab, tile (flat, rectangular piece of rock or stone)

   Synonym: baldosa

References

• “losa”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
• Hickey & Puppel (1997): Language History and Linguistic Modelling: A Festschrift for Jacek Fisiak on his 60th Birthday, p. 884

Further reading

• “losa”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014