miauwen

Dutch

Alternative forms

• miaauwen (obsolete)

Etymology

From Middle Dutch mauwen, an onomatopeia, cognate with High German mauen, miauen; parallel sound imitations include English meow, French miauler.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

miauwen

1. (intransitive) To meow, make a feline's gentle, yet shrill type of cry

Inflection

Conjugation of miauwen (weak)
infinitive	miauwen
past singular	miauwde
past participle	gemiauwd
infinitive	miauwen
gerund	miauwen n
	present tense	past tense
1st person singular	miauw	miauwde
2nd person sing. (jij)	miauwt, miauw2	miauwde
2nd person sing. (u)	miauwt	miauwde
2nd person sing. (gij)	miauwt	miauwde
3rd person singular	miauwt	miauwde
plural	miauwen	miauwden
subjunctive sing.1	miauwe	miauwde
subjunctive plur.1	miauwen	miauwden
imperative sing.	miauw
imperative plur.1	miauwt
participles	miauwend	gemiauwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• mauwen

Derived terms

• mauwer m
• miauwerik m

Descendants

• → Papiamentu: miou

Noun

miauwen

1. plural of miauw

See also

• krijsen
• spinnen