Polish

edit

Etymology

edit

From na- +‎ potkać, from tknąć.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /naˈpɔ.tkat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔtkat͡ɕ
  • Syllabification: na‧po‧tkać

Verb

edit

napotkać pf (imperfective napotykać)

  1. (transitive) to encounter, to come across, to run into

Conjugation

edit
Conjugation of napotkać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive napotkać
future tense 1st napotkam napotkamy
2nd napotkasz napotkacie
3rd napotka napotkają
impersonal napotka się
past tense 1st napotkałem,
-(e)m napotkał
napotkałam,
-(e)m napotkała
napotkałom,
-(e)m napotkało
napotkaliśmy,
-(e)śmy napotkali
napotkałyśmy,
-(e)śmy napotkały
2nd napotkałeś,
-(e)ś napotkał
napotkałaś,
-(e)ś napotkała
napotkałoś,
-(e)ś napotkało
napotkaliście,
-(e)ście napotkali
napotkałyście,
-(e)ście napotkały
3rd napotkał napotkała napotkało napotkali napotkały
impersonal napotkano
conditional 1st napotkałbym,
bym napotkał
napotkałabym,
bym napotkała
napotkałobym,
bym napotkało
napotkalibyśmy,
byśmy napotkali
napotkałybyśmy,
byśmy napotkały
2nd napotkałbyś,
byś napotkał
napotkałabyś,
byś napotkała
napotkałobyś,
byś napotkało
napotkalibyście,
byście napotkali
napotkałybyście,
byście napotkały
3rd napotkałby,
by napotkał
napotkałaby,
by napotkała
napotkałoby,
by napotkało
napotkaliby,
by napotkali
napotkałyby,
by napotkały
impersonal napotkano by
imperative 1st niech napotkam napotkajmy
2nd napotkaj napotkajcie
3rd niech napotka niech napotkają
passive adjectival participle napotkany napotkana napotkane napotkani napotkane
anterior adverbial participle napotkawszy
verbal noun napotkanie

Further reading

edit
  • napotkać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • napotkać in Polish dictionaries at PWN