narobić

Polish

Etymology

From na- +‎ robić.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈrɔ.bit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔbit͡ɕ
• Syllabification: na‧ro‧bić

Verb

narobić pf (imperfective narabiać)

1. (transitive) to make a lot of something e.g. food [with genitive]
2. (transitive) to work up e.g. appetite, trouble [with genitive]
3. (intransitive, colloquial) to urinate or to defecate
4. (reflexive with się, colloquial) to get tired of work

Conjugation

Conjugation of narobić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		narobić
future tense	1st	narobię			narobimy
	2nd	narobisz			narobicie
	3rd	narobi			narobią
	impersonal	narobi się
past tense	1st	narobiłem, -(e)m narobił	narobiłam, -(e)m narobiła	narobiłom, -(e)m narobiło	narobiliśmy, -(e)śmy narobili	narobiłyśmy, -(e)śmy narobiły
	2nd	narobiłeś, -(e)ś narobił	narobiłaś, -(e)ś narobiła	narobiłoś, -(e)ś narobiło	narobiliście, -(e)ście narobili	narobiłyście, -(e)ście narobiły
	3rd	narobił	narobiła	narobiło	narobili	narobiły
	impersonal	narobiono
conditional	1st	narobiłbym, bym narobił	narobiłabym, bym narobiła	narobiłobym, bym narobiło	narobilibyśmy, byśmy narobili	narobiłybyśmy, byśmy narobiły
	2nd	narobiłbyś, byś narobił	narobiłabyś, byś narobiła	narobiłobyś, byś narobiło	narobilibyście, byście narobili	narobiłybyście, byście narobiły
	3rd	narobiłby, by narobił	narobiłaby, by narobiła	narobiłoby, by narobiło	narobiliby, by narobili	narobiłyby, by narobiły
	impersonal	narobiono by
imperative	1st	niech narobię			naróbmy
	2nd	narób			naróbcie
	3rd	niech narobi			niech narobią
passive adjectival participle		narobiony	narobiona	narobione	narobieni	narobione
anterior adverbial participle		narobiwszy
verbal noun		narobienie

Derived terms

• narabiać bigosu
• narobić bigosu

 

Further reading

• narobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• narobić in Polish dictionaries at PWN