neerleggen
Dutch
editEtymology
editPronunciation
editAudio: (file)
Verb
editneerleggen
- to lay down
- (reflexive, + bij) to resign oneself (to)
- Synonym: berusten (in)
- Al vroeg in de wedstrijd leek de voormalige kampioen zich te hebben neergelegd bij de nederlaag.
- Early on the match the former champion seemed to have resigned himself/herself to defeat.
Inflection
editConjugation of neerleggen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | neerleggen | |||
past singular | legde neer | |||
past participle | neergelegd | |||
infinitive | neerleggen | |||
gerund | neerleggen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | leg neer | legde neer | neerleg | neerlegde |
2nd person sing. (jij) | legt neer | legde neer | neerlegt | neerlegde |
2nd person sing. (u) | legt neer | legde neer | neerlegt | neerlegde |
2nd person sing. (gij) | legt neer | legde neer | neerlegt | neerlegde |
3rd person singular | legt neer | legde neer | neerlegt | neerlegde |
plural | leggen neer | legden neer | neerleggen | neerlegden |
subjunctive sing.1 | legge neer | legde neer | neerlegge | neerlegde |
subjunctive plur.1 | leggen neer | legden neer | neerleggen | neerlegden |
imperative sing. | leg neer | |||
imperative plur.1 | legt neer | |||
participles | neerleggend | neergelegd | ||
1) Archaic. |