bij

See also: bij-

Albanian

Alternative forms

• bîj (Gheg)

Etymology

From Proto-Albanian *būnja, from Proto-Indo-European *bʰuH- (“to grow”) (compare Ancient Greek φύω (phúō), Old Armenian բուսանիմ (busanim, “to plant, germinate”), Sanskrit भुवन (bhúvana, “existence”).

Verb

bij (aorist biva, participle birë)

1. to sprout, grow out

Synonyms

• rritem

Derived terms

• mbij

Related terms

• bimë, bisht

Czech

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈbɪj]
• Rhymes: -ɪj

Verb

bij

1. second-person singular imperative of bít

Dutch

Alternative forms

• by (for the preposition)

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛi̯/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij
• Rhymes: -ɛi̯

Etymology 1

From Middle Dutch bi, from Old Dutch bī, from Proto-West Germanic *bī, from Proto-Germanic *bi.

Preposition

bij

1. at, with

   Bij ons is het altijd feest.

   With us it's always a party.

2. by, close to

   Ik woon in een hutje bij de zee.

   I live in a little hut by the sea.

3. to, towards

   Kom bij mij!

   Come to me!

4. (obsolete) by, through, by means of, through the action or presence of

Declension

Pronominal adverbs of bij

preposition	bij
postpositional adv.	bij
+ het (it)	erbij
+ dit (this)	hierbij
+ dat (that)	daarbij
+ wat (what)	waarbij
+ iets (something)	ergens bij
+ niets (nothing)	nergens bij
+ alles (everything)	overal bij

Derived terms

• bij benadering
• bij de beesten af
• bij de konijnen af
• bij de vleet
• bij tijd en wijle
• bij uitstek
• bij voorbaat

 

Descendants

• Jersey Dutch: bai
• Negerhollands: bi, bie
• Petjo: bij
• Skepi Creole Dutch: bi

Adverb

bij

1. alongside, with
2. in order to adjust or improve

Derived terms

• bijbehorend
• bijeen
• bijknippen
• bijna
• bijstaan
• bijstellen
• bijvoegen
• bijwonen
• bijzin
• bijzonder
• dichtbij

 

Adjective

bij (used only predicatively, not comparable)

1. caught up, not lagging behind

   Eerst leek hij te langzaam, maar nu is hij weer bij. ― First he seemed too slow, but now he has caught up again.

Derived terms

• bijbenen

 

Etymology 2

From Middle Dutch bië, from Old Dutch *bīa, from Proto-Germanic *bijō.

Noun

bij f (plural bijen, diminutive bijtje n)

1. bee, insect of the clade Anthophila

Derived terms

• andoornbij
• asbij
• behangersbij
• bijenangel
• bijencultuur
• bijeneter
• bijengewas
• bijenhoning
• bijenhotel
• bijenhouder
• bijenhuif
• bijenjaar
• bijenkast
• bijenkolonie
• bijenkoning
• bijenkoningin
• bijenkorf
• bijenras
• bijenschans
• bijenstaat
• bijensterfte
• bijentaal
• bijenteler
• bijenvereniging
• bijenvolk
• bijenwas
• bijenwolf
• bijenwoning
• bijenziekte
• bosbesbij
• groefbij
• heggenrankbij
• hommelbij
• honingbij
• houtbij
• knautiabij
• metselbij
• ranonkelbij
• weidebij
• wikkebij
• zandbij
• zandloperbij

 

Descendants

• Afrikaans: by
• Jersey Dutch: bāi

Lower Sorbian

Pronunciation

• IPA^(key): [bʲij]

Verb

bij

1. second-person singular imperative of biś

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /bij/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ij
• Syllabification: bij

Verb

bij

1. second-person singular imperative of bić

West Frisian

Etymology

From Old Frisian bē, from Proto-Germanic *bijō.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛi̯/

Noun

bij c (plural bijen, diminutive bijke)

1. bee

Further reading

• “bij”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011