obłocić

Polish

From o- +‎ błocić. First attested in 1772.^[1]

obłocić pf

(transitive) to muddy (to make dirty or splash with mud)
(transitive, obsolete) to soil (to say something bad about something)
Synonym: obmówić
(reflexive with się) to muddy oneself (to get one's clothes or shoes muddy)

Conjugation of obłocić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obłocić
future tense	1^st	obłocę			obłocimy
	2^nd	obłocisz			obłocicie
	3^rd	obłoci			obłocą
	impersonal	obłoci się
past tense	1^st	obłociłem, -(e)m obłocił	obłociłam, -(e)m obłociła	obłociłom, -(e)m obłociło	obłociliśmy, -(e)śmy obłocili	obłociłyśmy, -(e)śmy obłociły
	2^nd	obłociłeś, -(e)ś obłocił	obłociłaś, -(e)ś obłociła	obłociłoś, -(e)ś obłociło	obłociliście, -(e)ście obłocili	obłociłyście, -(e)ście obłociły
	3^rd	obłocił	obłociła	obłociło	obłocili	obłociły
	impersonal	obłocono
conditional	1^st	obłociłbym, bym obłocił	obłociłabym, bym obłociła	obłociłobym, bym obłociło	obłocilibyśmy, byśmy obłocili	obłociłybyśmy, byśmy obłociły
	2^nd	obłociłbyś, byś obłocił	obłociłabyś, byś obłociła	obłociłobyś, byś obłociło	obłocilibyście, byście obłocili	obłociłybyście, byście obłociły
	3^rd	obłociłby, by obłocił	obłociłaby, by obłociła	obłociłoby, by obłociło	obłociliby, by obłocili	obłociłyby, by obłociły
	impersonal	obłocono by
imperative	1^st	niech obłocę			obłoćmy
	2^nd	obłoć			obłoćcie
	3^rd	niech obłoci			niech obłocą
passive adjectival participle		obłocony	obłocona	obłocone	obłoceni	obłocone
anterior adverbial participle		obłociwszy
verbal noun		obłocenie

^ Nowo wydany Kancyonał Pruski : Zawieraiący w sobie Wybor Pieśni Starych i Nowych, W ziemi Pruskiey i Brandenburskiey zwyczaynych, Z Sentencyą albo Wierszem Pisma S. nad każdą Pieśnią, Z gorliwymi Modlitwami Kościelnymi, pospolitymi i osobliwymi, wszystkim w obec służącymi, A oraz też Z potrzebnym Reiestrami, i Przedmową nauczaiącą […] (in Polish), 1772