obeir
Catalan edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- IPA(key): (Central) [u.βəˈi]
- IPA(key): (Balearic) [o.bəˈi]
- IPA(key): (Valencian) [o.beˈiɾ]
- Rhymes: -i(ɾ)
- Homophone: obeí
Verb edit
obeir (first-person singular present obeeixo, first-person singular preterite obeí, past participle obeït)
- (transitive, intransitive) to obey
- Antonym: desobeir
- 2009, Jean Grave, Les Aventures d'en Nono:
- Un fill ha obeir els seus pares sense discutir
- A son must obey his parents without discussion
- (intransitive) to comply (a with), correspond (a to), go along with
- 2023 March 7, “Ferrovial es defensa: "El trasllat als Països Baixos no obeeix a interessos personals"”, in Bolsamanía[1]:
- En aquesta ocasió ha estat Francisco Polo, director de comunicació de la companyia, que ha assenyalat als micròfons de Ràdio Nacional d'Espanya (RNE) que aquest moviment “no obeeix a l'interès personal de ningú” i que es fa per poder “competir als mercats internacionals”.
- On this occasion it was Francisco Polo, the company's director of communications, who stated to the microphones of Spanish National Radio (RNE) that this move "doesn't reflect anyone's personal interest" and that it is being done to be able to "compete in international markets".
Conjugation edit
Conjugation of obeir (third conjugation, with -eix-)
infinitive | obeir | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | obeint | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | obeït | obeïda | |||||
plural | obeïts | obeïdes | |||||
person | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
indicative | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | obeeixo | obeeixes | obeeix | obeïm | obeïu | obeeixen | |
imperfect | obeïa | obeïes | obeïa | obeíem | obeíeu | obeïen | |
future | obeiré | obeiràs | obeirà | obeirem | obeireu | obeiran | |
preterite | obeí | obeïres | obeí | obeírem | obeíreu | obeïren | |
conditional | obeiria | obeiries | obeiria | obeiríem | obeiríeu | obeirien | |
subjunctive | jo | tu | ell/ella vostè |
nosaltres nós |
vosaltres vós |
ells/elles vostès | |
present | obeeixi | obeeixis | obeeixi | obeïm | obeïu | obeeixin | |
imperfect | obeís | obeïssis | obeís | obeíssim | obeíssiu | obeïssin | |
imperative | — | tu | vostè | nosaltres | vosaltres vós |
vostès | |
affirmative | — | obeeix | obeeixi | obeïm | obeïu | obeeixin | |
negative (no) | — | no obeeixis | no obeeixi | no obeïm | no obeïu | no obeeixin |
Derived terms edit
Related terms edit
Further reading edit
- “obeir” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “obeir”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “obeir” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “obeir” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Middle French edit
Etymology edit
From Old French obeir.
Verb edit
obeir
- to obey
Antonyms edit
Descendants edit
- French: obéir
Old French edit
Etymology edit
Borrowed from Latin oboedīre, present active infinitive of oboediō.
Verb edit
obeïr
- to obey
This verb needs an inflection-table template.