onderstellen

Dutch

Etymology 1

A calque of Latin suppōnō, equivalent to onder- +‎ stellen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈstɛ.lə(n)/
• Hyphenation: on‧der‧stel‧len
• Rhymes: -ɛlən

Verb

onderstellen

1. (transitive) to assume, suppose

Conjugation

Conjugation of onderstellen (weak, prefixed)
infinitive	onderstellen
past singular	onderstelde
past participle	ondersteld
infinitive	onderstellen
gerund	onderstellen n
	present tense	past tense
1st person singular	onderstel	onderstelde
2nd person sing. (jij)	onderstelt, onderstel2	onderstelde
2nd person sing. (u)	onderstelt	onderstelde
2nd person sing. (gij)	onderstelt	onderstelde
3rd person singular	onderstelt	onderstelde
plural	onderstellen	onderstelden
subjunctive sing.1	onderstelle	onderstelde
subjunctive plur.1	onderstellen	onderstelden
imperative sing.	onderstel
imperative plur.1	onderstelt
participles	onderstellend	ondersteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• veronderstellen
• vooronderstellen

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔn.dərˌstɛ.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧stel‧len

Noun

onderstellen

1. plural of onderstel