ontdekken
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch ontdecken. Equivalent to ont- (“un-, de-”) + dekken (“cover”).
Pronunciation edit
Verb edit
ontdekken
- to discover
- De ontdekkingsreiziger wil nieuwe landen en gebieden ontdekken
- The explorer wants to discover new lands and territories.
- Ze hoopt een verborgen schat in het bos te ontdekken
- She hopes to discover a hidden treasure in the forest.
- Hij had per ongeluk een oud manuscript ontdekt in de verlaten bibliotheek.
- He had accidentally discovered an ancient manuscript in the abandoned library.
Inflection edit
| Inflection of ontdekken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontdekken | |||
| past singular | ontdekte | |||
| past participle | ontdekt | |||
| infinitive | ontdekken | |||
| gerund | ontdekken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontdek | ontdekte | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontdekt | ontdekte | ||
| 2nd person sing. (u) | ontdekt | ontdekte | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontdekt | ontdekte | ||
| 3rd person singular | ontdekt | ontdekte | ||
| plural | ontdekken | ontdekten | ||
| subjunctive sing.1 | ontdekke | ontdekte | ||
| subjunctive plur.1 | ontdekken | ontdekten | ||
| imperative sing. | ontdek | |||
| imperative plur.1 | ontdekt | |||
| participles | ontdekkend | ontdekt | ||
| 1) Archaic. | ||||