ontharen

Dutch

Etymology

From haar +‎ ont- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈɦaː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧ha‧ren
• Rhymes: -aːrən

Verb

ontharen

1. to remove the hair from, to depilate

Inflection

Conjugation of ontharen (weak, prefixed)
infinitive	ontharen
past singular	onthaarde
past participle	onthaard
infinitive	ontharen
gerund	ontharen n
	present tense	past tense
1st person singular	onthaar	onthaarde
2nd person sing. (jij)	onthaart, onthaar2	onthaarde
2nd person sing. (u)	onthaart	onthaarde
2nd person sing. (gij)	onthaart	onthaarde
3rd person singular	onthaart	onthaarde
plural	ontharen	onthaarden
subjunctive sing.1	onthare	onthaarde
subjunctive plur.1	ontharen	onthaarden
imperative sing.	onthaar
imperative plur.1	onthaart
participles	ontharend	onthaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• onthaarder
• ontharing