ontlijken
Dutch
editPronunciation
editEtymology 1
editFrom ont- (“un-”) + lijken (“to appear”).
Verb
editontlijken
- (transitive) to no longer resemble, to not appear as before
Inflection
edit| Conjugation of ontlijken (strong class 1, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontlijken | |||
| past singular | ontleek | |||
| past participle | ontleken | |||
| infinitive | ontlijken | |||
| gerund | ontlijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontlijk | ontleek | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontlijkt | ontleek | ||
| 2nd person sing. (u) | ontlijkt | ontleek | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontlijkt | ontleekt | ||
| 3rd person singular | ontlijkt | ontleek | ||
| plural | ontlijken | ontleken | ||
| subjunctive sing.1 | ontlijke | ontleke | ||
| subjunctive plur.1 | ontlijken | ontleken | ||
| imperative sing. | ontlijk | |||
| imperative plur.1 | ontlijkt | |||
| participles | ontlijkend | ontleken | ||
| 1) Archaic. | ||||
Etymology 2
editFrom lijk (“bolt rope”) + ont- -en (privative verb-forming circumfix).
Verb
editontlijken
- (transitive) to remove the bolt rope from a sail
Inflection
edit| Conjugation of ontlijken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontlijken | |||
| past singular | ontlijkte | |||
| past participle | ontlijkt | |||
| infinitive | ontlijken | |||
| gerund | ontlijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontlijk | ontlijkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontlijkt | ontlijkte | ||
| 2nd person sing. (u) | ontlijkt | ontlijkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontlijkt | ontlijkte | ||
| 3rd person singular | ontlijkt | ontlijkte | ||
| plural | ontlijken | ontlijkten | ||
| subjunctive sing.1 | ontlijke | ontlijkte | ||
| subjunctive plur.1 | ontlijken | ontlijkten | ||
| imperative sing. | ontlijk | |||
| imperative plur.1 | ontlijkt | |||
| participles | ontlijkend | ontlijkt | ||
| 1) Archaic. | ||||