ontlopen

Dutch

Etymology

From ont- +‎ lopen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈloː.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -oːpən

Verb

ontlopen

1. (transitive) to outrun, evade

Conjugation

Conjugation of ontlopen (strong class 7, prefixed)
infinitive	ontlopen
past singular	ontliep
past participle	ontlopen
infinitive	ontlopen
gerund	ontlopen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontloop	ontliep
2nd person sing. (jij)	ontloopt	ontliep
2nd person sing. (u)	ontloopt	ontliep
2nd person sing. (gij)	ontloopt	ontliept
3rd person singular	ontloopt	ontliep
plural	ontlopen	ontliepen
subjunctive sing.1	ontlope	ontliepe
subjunctive plur.1	ontlopen	ontliepen
imperative sing.	ontloop
imperative plur.1	ontloopt
participles	ontlopend	ontlopen
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: ontloop

Participle

ontlopen

1. past participle of ontlopen

Declension

Declension of ontlopen
uninflected	ontlopen
inflected	ontlopen
		positive
predicative/adverbial		ontlopen
indefinite	m./f. sing.	ontlopen
	n. sing.	ontlopen
	plural	ontlopen
definite		ontlopen
partitive		ontlopens