ontvlammen

Dutch

Etymology

From ont- (inchoative) +‎ vlammen (“catch flames”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔntˈvlɑmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɑmən

Verb

ontvlammen

1. (intransitive) to begin to catch flames
2. (intransitive) to inflame

Inflection

Conjugation of ontvlammen (weak, prefixed)
infinitive	ontvlammen
past singular	ontvlamde
past participle	ontvlamd
infinitive	ontvlammen
gerund	ontvlammen n
	present tense	past tense
1st person singular	ontvlam	ontvlamde
2nd person sing. (jij)	ontvlamt	ontvlamde
2nd person sing. (u)	ontvlamt	ontvlamde
2nd person sing. (gij)	ontvlamt	ontvlamde
3rd person singular	ontvlamt	ontvlamde
plural	ontvlammen	ontvlamden
subjunctive sing.1	ontvlamme	ontvlamde
subjunctive plur.1	ontvlammen	ontvlamden
imperative sing.	ontvlam
imperative plur.1	ontvlamt
participles	ontvlammend	ontvlamd
1) Archaic.

Descendants

• Negerhollands: ontvlam