opdagen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch opdagen. Equivalent to op (“up”) +‎ dagen (“to dawn”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌdaː.ɣə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: op‧da‧gen

Verb

opdagen

1. (intransitive) to show up, to appear
2. (transitive, obsolete) to summon, to subpoena

Inflection

Conjugation of opdagen (weak, separable)
infinitive	opdagen
past singular	daagde op
past participle	opgedaagd
infinitive	opdagen
gerund	opdagen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	daag op	daagde op	opdaag	opdaagde
2nd person sing. (jij)	daagt op	daagde op	opdaagt	opdaagde
2nd person sing. (u)	daagt op	daagde op	opdaagt	opdaagde
2nd person sing. (gij)	daagt op	daagde op	opdaagt	opdaagde
3rd person singular	daagt op	daagde op	opdaagt	opdaagde
plural	dagen op	daagden op	opdagen	opdaagden
subjunctive sing.1	dage op	daagde op	opdage	opdaagde
subjunctive plur.1	dagen op	daagden op	opdagen	opdaagden
imperative sing.	daag op
imperative plur.1	daagt op
participles	opdagend	opgedaagd
1) Archaic.

Related terms

• dagen

Descendants

• Afrikaans: opdaag

Anagrams

• dagen op