otoczyć

Polish

Etymology

From o- +‎ toczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈtɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: o‧to‧czyć

Verb

otoczyć pf (imperfective otaczać)

1. (transitive) to surround
2. (transitive) to encircle, to hem in
3. (reflexive with się) to surround oneself with (someone or something)

Conjugation

Conjugation of otoczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		otoczyć
future tense	1st	otoczę			otoczymy
	2nd	otoczysz			otoczycie
	3rd	otoczy			otoczą
	impersonal	otoczy się
past tense	1st	otoczyłem, -(e)m otoczył	otoczyłam, -(e)m otoczyła	otoczyłom, -(e)m otoczyło	otoczyliśmy, -(e)śmy otoczyli	otoczyłyśmy, -(e)śmy otoczyły
	2nd	otoczyłeś, -(e)ś otoczył	otoczyłaś, -(e)ś otoczyła	otoczyłoś, -(e)ś otoczyło	otoczyliście, -(e)ście otoczyli	otoczyłyście, -(e)ście otoczyły
	3rd	otoczył	otoczyła	otoczyło	otoczyli	otoczyły
	impersonal	otoczono
conditional	1st	otoczyłbym, bym otoczył	otoczyłabym, bym otoczyła	otoczyłobym, bym otoczyło	otoczylibyśmy, byśmy otoczyli	otoczyłybyśmy, byśmy otoczyły
	2nd	otoczyłbyś, byś otoczył	otoczyłabyś, byś otoczyła	otoczyłobyś, byś otoczyło	otoczylibyście, byście otoczyli	otoczyłybyście, byście otoczyły
	3rd	otoczyłby, by otoczył	otoczyłaby, by otoczyła	otoczyłoby, by otoczyło	otoczyliby, by otoczyli	otoczyłyby, by otoczyły
	impersonal	otoczono by
imperative	1st	niech otoczę			otoczmy
	2nd	otocz			otoczcie
	3rd	niech otoczy			niech otoczą
passive adjectival participle		otoczony	otoczona	otoczone	otoczeni	otoczone
anterior adverbial participle		otoczywszy
verbal noun		otoczenie

Derived terms

• otoczenie

 

Further reading

• otoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• otoczyć in Polish dictionaries at PWN