overwinteren

Dutch

Etymology

From over- +‎ winter +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌoː.vərˈʋɪn.tə.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: over‧win‧te‧ren

Verb

overwinteren

1. to overwinter (to spend the winter)

   Zij overwinterden altijd in Toscane.

   They always used to spend the winter in Tuscany.

Conjugation

Conjugation of overwinteren (weak, prefixed)
infinitive	overwinteren
past singular	overwinterde
past participle	overwinterd
infinitive	overwinteren
gerund	overwinteren n
	present tense	past tense
1st person singular	overwinter	overwinterde
2nd person sing. (jij)	overwintert, overwinter2	overwinterde
2nd person sing. (u)	overwintert	overwinterde
2nd person sing. (gij)	overwintert	overwinterde
3rd person singular	overwintert	overwinterde
plural	overwinteren	overwinterden
subjunctive sing.1	overwintere	overwinterde
subjunctive plur.1	overwinteren	overwinterden
imperative sing.	overwinter
imperative plur.1	overwintert
participles	overwinterend	overwinterd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• overwintering