Dutch

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Modelled on older Middle Dutch peregrineren. Equivalent to pelgrim +‎ -eren.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˌpɛl.ɣriˈmeː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: pel‧gri‧me‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

edit

pelgrimeren

  1. (intransitive, Christianity) to go on a pilgrimage, to pilgrimage

Inflection

edit
Conjugation of pelgrimeren (weak)
infinitive pelgrimeren
past singular pelgrimeerde
past participle gepelgrimeerd
infinitive pelgrimeren
gerund pelgrimeren n
present tense past tense
1st person singular pelgrimeer pelgrimeerde
2nd person sing. (jij) pelgrimeert pelgrimeerde
2nd person sing. (u) pelgrimeert pelgrimeerde
2nd person sing. (gij) pelgrimeert pelgrimeerde
3rd person singular pelgrimeert pelgrimeerde
plural pelgrimeren pelgrimeerden
subjunctive sing.1 pelgrimere pelgrimeerde
subjunctive plur.1 pelgrimeren pelgrimeerden
imperative sing. pelgrimeer
imperative plur.1 pelgrimeert
participles pelgrimerend gepelgrimeerd
1) Archaic.