pokłócić

Polish

Etymology

From po- +‎ kłócić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈkwu.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio 1; “pokłócić”:

  (file)

• Audio 2; “pokłócić się”:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: po‧kłó‧cić

Verb

pokłócić pf (imperfective kłócić)

1. (transitive) to cause to quarrel

   Synonym: skłócić

2. (reflexive with się) to quarrel, to wrangle

   Synonym: skłócić się

Conjugation

Conjugation of pokłócić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		pokłócić
future tense	1st	pokłócę			pokłócimy
	2nd	pokłócisz			pokłócicie
	3rd	pokłóci			pokłócą
	impersonal	pokłóci się
past tense	1st	pokłóciłem, -(e)m pokłócił	pokłóciłam, -(e)m pokłóciła	pokłóciłom, -(e)m pokłóciło	pokłóciliśmy, -(e)śmy pokłócili	pokłóciłyśmy, -(e)śmy pokłóciły
	2nd	pokłóciłeś, -(e)ś pokłócił	pokłóciłaś, -(e)ś pokłóciła	pokłóciłoś, -(e)ś pokłóciło	pokłóciliście, -(e)ście pokłócili	pokłóciłyście, -(e)ście pokłóciły
	3rd	pokłócił	pokłóciła	pokłóciło	pokłócili	pokłóciły
	impersonal	pokłócono
conditional	1st	pokłóciłbym, bym pokłócił	pokłóciłabym, bym pokłóciła	pokłóciłobym, bym pokłóciło	pokłócilibyśmy, byśmy pokłócili	pokłóciłybyśmy, byśmy pokłóciły
	2nd	pokłóciłbyś, byś pokłócił	pokłóciłabyś, byś pokłóciła	pokłóciłobyś, byś pokłóciło	pokłócilibyście, byście pokłócili	pokłóciłybyście, byście pokłóciły
	3rd	pokłóciłby, by pokłócił	pokłóciłaby, by pokłóciła	pokłóciłoby, by pokłóciło	pokłóciliby, by pokłócili	pokłóciłyby, by pokłóciły
	impersonal	pokłócono by
imperative	1st	niech pokłócę			pokłóćmy
	2nd	pokłóć			pokłóćcie
	3rd	niech pokłóci			niech pokłócą
passive adjectival participle		pokłócony	pokłócona	pokłócone	pokłóceni	pokłócone
anterior adverbial participle		pokłóciwszy
verbal noun		pokłócenie

Further reading

• pokłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pokłócić in Polish dictionaries at PWN