skłócić

Polish

Etymology

From s- +‎ kłócić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskwu.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: skłó‧cić

Verb

skłócić pf (imperfective skłócać)

1. (transitive) to cause to quarrel

   Synonym: pokłócić

2. (reflexive with się) to quarrel, to wrangle

   Synonym: pokłócić się

Conjugation

Conjugation of skłócić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		skłócić
future tense	1st	skłócę			skłócimy
	2nd	skłócisz			skłócicie
	3rd	skłóci			skłócą
	impersonal	skłóci się
past tense	1st	skłóciłem, -(e)m skłócił	skłóciłam, -(e)m skłóciła	skłóciłom, -(e)m skłóciło	skłóciliśmy, -(e)śmy skłócili	skłóciłyśmy, -(e)śmy skłóciły
	2nd	skłóciłeś, -(e)ś skłócił	skłóciłaś, -(e)ś skłóciła	skłóciłoś, -(e)ś skłóciło	skłóciliście, -(e)ście skłócili	skłóciłyście, -(e)ście skłóciły
	3rd	skłócił	skłóciła	skłóciło	skłócili	skłóciły
	impersonal	skłócono
conditional	1st	skłóciłbym, bym skłócił	skłóciłabym, bym skłóciła	skłóciłobym, bym skłóciło	skłócilibyśmy, byśmy skłócili	skłóciłybyśmy, byśmy skłóciły
	2nd	skłóciłbyś, byś skłócił	skłóciłabyś, byś skłóciła	skłóciłobyś, byś skłóciło	skłócilibyście, byście skłócili	skłóciłybyście, byście skłóciły
	3rd	skłóciłby, by skłócił	skłóciłaby, by skłóciła	skłóciłoby, by skłóciło	skłóciliby, by skłócili	skłóciłyby, by skłóciły
	impersonal	skłócono by
imperative	1st	niech skłócę			skłóćmy
	2nd	skłóć			skłóćcie
	3rd	niech skłóci			niech skłócą
passive adjectival participle		skłócony	skłócona	skłócone	skłóceni	skłócone
anterior adverbial participle		skłóciwszy
verbal noun		skłócenie

Further reading

• skłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skłócić in Polish dictionaries at PWN