prijken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch priken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈprɛi̯.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: prij‧ken
• Rhymes: -ɛi̯kən

Verb

prijken

1. to be noticeable, to be easily seen, to be on display
2. to show off [with met]

Inflection

Conjugation of prijken (weak)
infinitive	prijken
past singular	prijkte
past participle	geprijkt
infinitive	prijken
gerund	prijken n
	present tense	past tense
1st person singular	prijk	prijkte
2nd person sing. (jij)	prijkt, prijk2	prijkte
2nd person sing. (u)	prijkt	prijkte
2nd person sing. (gij)	prijkt	prijkte
3rd person singular	prijkt	prijkte
plural	prijken	prijkten
subjunctive sing.1	prijke	prijkte
subjunctive plur.1	prijken	prijkten
imperative sing.	prijk
imperative plur.1	prijkt
participles	prijkend	geprijkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: pryk